«شایسته عرب»، داستان‌نویس اهل افغانستان، مهاجر در گنبد کاووس(استان گلستان)، متولد 1369 خورشیدی
اکثرا وی را با کتاب داستان «پناهگاه من» می‌شناسند. هنرمندی که داستان می‌نویسد، فعال فرهنگی است و عضو هیأت رسمی سازمان فرهنگی جوانان افغانستانی‌های مقیم ایران، عضو انجمن دوستداران کتاب مهر گنبد کاووس و سرگروه کتابخوانی پناهگاه من است و در نخستین جشنواره کتاب سال جوانان(1398) عنوان «جوان مهاجر» را گرفته است.
دو کتاب داستان منتشر کرده: «پناهگاه من» و «من نسیم بودم دخترکم آمد دریا شد».
می‌گوید: طرحی اجرا می‌کنم به نام گوهر کمال که در هر شهر، در مناطق محروم، کتاب داستان و لوازم التحریر پخش کنم. طرحی که در استان البرز و کرج اجرایی شد.
می‌گویم: چرا کنار نوشتن کار فرهنگی و اجرایی می‌کنید؟ لزومش چیست؟
می‌گوید: برای ارتقاء فرهنگ هموطنانم. با مهیاکردن زمینه آموزش به آگاهی‌شان کمک می‌کنم چرا که آگاهی و دانایی بهترین اسلحه برای مقابله با جهل و نادانی است. تمام مشکلات ما از قوم‌پرستی و وطن‌فروشی تا بقیه‌اش از روی ناآگاهی، جهل و فقر فرهنگی است.
می‌گوید: اگر انسان‌وار زیستن پیشه کنیم دنیای زیباتری خواهیم داشت و اگر داشته هایمان را باهم تقسیم کنیم و آموخته هایمان را به همدیگر انتقال بدهیم قطعا آینده سازان خوب به جامعه تحویل خواهیم داد.