می‌توان گفت عرصه‌ی داستان‌نویسی افغانستان خالی از پژوهش است. داستان‌نویسان ما سال‌‌هایی می‌نویسند، داستانی یا کتابی منتشر می‌کنند و سپس از این عرصه کنار می‌روند و داستان و کتابی هم که منتشر کرده‌اند، گم می‌شود و چند سالی که از آن می‌گذرد، از یادها می‌رود. پژوهش‌های ادبی با بررسی، معرفی و مشخص کردن جایگاه نویسنده یا یک اثر ادبی موجب می‌‌شوند آثار دیده شوند و پشتوانه‌یی برای نسل‌های بعد باشند.
کتاب داستان زنان افغانستان، یکی از این آثار پژوهشی است که با بررسی سیر تاریخی و نقد و تحلیل داستان‌های بانوان نویسنده‌ی افغانستان تلاش دارد شناختی کلی و به‌نسبت جامع از روند سیر و تحول داستان‌نویسی در میان بانوان افغانستان ارائه دهد. محمدحسین محمدی در مقدمه‌ی به‌نسبت مفصل «داستان شهرزادان افغانستان» این سیر و تحول را به نمایش می‌گذارد و سپس به معرفی چهل بانوی داستان‌نویس و نمونه‌یی از آثارشان می‌پردازد.
اسامی زنان داستان‌نویس افغانستانی که زندگی‌‌نامه و نمونه قصه‌شان در کتاب آمده است به این شرح است:
ماگه رحمانی، ملالی موسی، دنیا غبار، کامله حبیب، سپوژمی زریاب، مریم محبوب، تورپیکی قیوم، فوزیه رهگذر برلاس، پروین پژواک، فروغ کریمی، معصومه کوثری، حمیرا رأفت، لیلا رازقی، معصومه حسینی، صدیقه کاظمی، آمنه محمدی، سکینه محمدی، منیژه باختری، حمیرا قادری، بتول سید حیدری، شیما قاضی زاده، تینا محمد حسینی، فاطمه موسوی، وسیمه بادغیسی، ریحانه بیانی، خالده خرسند، معصومه ابراهیمی، نیلاب موج سلام، عالیه عطایی، حبیبه جعفری، فاطمه خالقی، معصومه جعفری، حکیمه اخلاقی، معصومه امیری، سمیه کابلی، زهرا نوری، زهرا زمانی،لیلا خالقی، سمیرا بیانی و نرگس زمانی.