حسن موسوی در سال ۱۳۶۶ خورشیدی (۱۹۸۷ میلادی) در ولایت سمنگان افغانستان متولد شد. وی فارغ‌التحصیل رشته فیلم‌سازی از مدرسه ملی فیلم و تلویزیون لندن (NFTS) در انگلستان است و فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۸۵ با کلاس‌های بازیگری در مدرسه فیلم‌سازی “سیمای مهان” آغاز کرد. از استادان تأثیرگذار او می‌توان به جهانگیر الماسی، حسین بلندمرتبه (بدن و بیان) و خانم همتی (تئوری هنر) اشاره کرد.
فعالیت‌های حرفه‌ای
وی با ساخت ۱۲ فیلم کوتاه (۶ فیلم داستانی و ۶ فیلم مستند) در عرصه کارگردانی شناخته می‌شود. اولین فیلم او “ما ز بالائیم، بالا می‌رویم” (۲۰۱۴) الهام‌گرفته از شعر مولانا بود که در ایران تولید شد. فیلم “من یک عزراییل هستم” (۲۰۱۵) جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره مهرگان را برای او به ارمغان آورد و فیلم “ساعت ۱۴” (۲۰۱۶) نیز مقام سوم بهترین فیلم کوتاه در جشنواره فیلم والا آلمان را کسب کرد. آثار او در بیش از ۶۰ جشنواره بین‌المللی حضور یافته و نامزدی جایزه بهترین بازیگر در جشنواره ویند هالیوود از جمله دستاوردهای این حضور است.
تجربیات اجرایی
موسوی در پروژه‌های متعددی همچون سریال‌های “خانه ما” (مدیر تولید) و “رویا” (سرپرست بازیگران و دستیار اول کارگردان) مشارکت داشته است. او در بیش از ۳۰ فیلم کوتاه در نقش‌های متنوعی از جمله مدیرتصویربرداری، مشاور کارگردان، بازیگر و ادیتور فعالیت کرده و همچنین مسئولیت ساخت بیش از ۷۰ اعلان تلویزیونی و ۲۰ مستند تجاری را بر عهده داشته است.
فعالیت‌های رسانه‌ای و نقد
وی از سال ۲۰۱۳ مدیریت انجمن فیلمنامه‌نویسان افغانستان را برعهده دارد و در سال ۲۰۲۰ با تأسیس “کابل فلم تاک” به نقد تخصصی آثار سینمایی پرداخت. موسوی به عنوان کارشناس در برنامه‌هایی چون “سینماتوگراف” (۲۰۲۲) و “اتاق فلم” (۲۰۱۷-۲۰۱۶) به تحلیل سینمای ایران و افغانستان پرداخته است.
عضویت‌ها و مسئولیت‌ها
– عضو کمیته انتخاب فیلم افغانستان برای اسکار (۲۰۱۸-۲۰۱۶)
– نویسنده پیش‌نویس قانون سینمای افغانستان (۲۰۱۴)
– داور جشنواره بین‌المللی بیگ‌شورت فیلم آمریکا (۲۰۱۷)
– عضو هیئت انتخاب جشنواره ملی فیلم لاجورد (۲۰۲۰)
– عضو گروه سینمایی “تم” از ۲۰۱۴
فعالیت‌های آموزشی
وی آموزش فیلم‌سازی را در سه کشور ایران، افغانستان و تاجیکستان دنبال کرده و در مراکزی چون اتحادیه سینماگران تاجیکستان (آموزش تصویربرداری و بازیگری، ۲۰۱۵)، انجمن سایبان آبی تهران (تدریس کارگردانی، ۲۰۱۳) و جشنواره کاپ برادری کابل-فرانسه (۲۰۱۴) به تدریس پرداخته است.
آثار شاخص
فیلم‌های داستانی:
– ما ز بالائیم و بالا می‌رویم (۲۰۱۴)
– من یک عزراییل هستم (۲۰۱۵)
– شاید (۲۰۱۶)
– ساعت ۱۴ (۲۰۱۶)
– احساس زیبا (۲۰۱۸)
– رخ دوم (۲۰۲۰)
مستندها:
– نام من نارنجی (۲۰۱۷)
– میهن دوستان (۲۰۱۸)
– سه زن (۲۰۱۹)
فعالیت‌های هنری مکمل
– نویسندگی ۱۵ فیلمنامه کوتاه و بلند (از جمله “سهراب”، “گیتار”، “اراده او”)
– کارگردانی و نویسندگی ۵ نمایش رادیویی
– بازی در فیلم‌های کوتاه و سریال‌های تلویزیونی
– گویندگی در رادیوهای دری، طنین و سلام وطندار
موسوی با ترکیبی از تحصیلات آکادمیک، تجربیات بین‌المللی و فعالیت‌های چندبعدی در عرصه سینما، به چهره‌ای اثرگذار در سینمای معاصر افغانستان تبدیل شده است.