نور در جنس شب

با قناری دوباره میخوانم

نغمه های بلند آزادی

در میان قفس نمیمانم

شب لباس دگر به بر کرده

بار دیگر شبانه های غمین

روز های مرا ز بر کرده

باز کن دست صبح را

از بند

باز کن بند از پر پرواز

پهنه ی آسمان چه بیرنگ است

آبیش کن

به رنگ آوازم

وارهان قامت مرا

از شب

من ستاره ز شب

نمی چینم

نور در جنس شب

نمی بینم

وارهانم ز تیره شب ها

صبح در راه مانده

بیدار است

و گلویم قناری آواز است

و قناری خفته در چشمم

پر ز آواز

پر ز پرواز است

باز کن بند از تن خورشید

باز کن در به روی آزادی

که در بسته با طبیعت من

سخت بیگانه

سخت ناساز است