محمدتقی دامردان، شاعر، گرافیست و فعال فرهنگی جامعه مهاجر افغانستانی، در منطقهٔ بهسود از ولایت میدان وردک افغانستان زاده شد. او در همان سال‌های کودکی، به‌دلیل شرایط نابسامان سیاسی و امنیتی کشور، ناگزیر به ترک وطن شد و همراه خانواده‌اش به جمهوری اسلامی ایران پناه آورد؛ سرآغازی برای زندگی مهاجرتی که بعدها به هویت فرهنگی او شکل تازه‌ای بخشید.
او تحصیلات ابتدایی را در ایران آغاز کرد و در شهر مشهد، تا مقطع دیپلم هنرستان پیش رفت. با این حال، در اواخر سال ۱۳۷۱، با اجرای سیاست‌های سخت‌گیرانه علیه مهاجرین و قیچی شدن کارت‌های اقامتی، از ادامه تحصیل رسمی بازماند. با وجود این محرومیت، دامردان علاقهٔ عمیق خود به هنر را حفظ کرد و با برگزاری کلاس‌های آموزشی برای نوجوانان مهاجر، به انتقال دانش هنری‌اش پرداخت.
در همین سال‌ها، او از پایه‌گذاران مؤسسه فرهنگی هنری اندیشه در مشهد بود؛ نهادی که در دوران خود، نقطهٔ شروعی برای شکوفایی استعدادهای هنری و فرهنگی مهاجرین افغانستانی در ایران محسوب می‌شد. در حدود سال ۱۳۷۳، دامردان به حلقه‌های ادبی و هنری مهاجران پیوست. یکی از آثار برجستهٔ او، طراحی گرافیکی از چهرهٔ «قهار عاصی» شاعر بلندآوازهٔ افغانستان بود که پس از درگذشت عاصی، در محافل فرهنگی بسیار مورد توجه قرار گرفت.
دامردان به‌دنبال فشارهای اقتصادی و محدودیت‌های زندگی مهاجرتی، مشهد را ترک کرد و مدتی در قم اقامت گزید. اگرچه به فعالیت‌های هنری خود ادامه داد، اما کمبود امکانات و دشواری شرایط مالی، او را از ادامهٔ مسیر هنری صرف، بازداشت. او نه به ساخت آثار تزئینی بازارپسند بسنده می‌کرد و نه حاضر بود هنر را صرفاً منبع درآمد بداند؛ از همین‌رو به شهر کرمان مهاجرت کرد و در کنار مشاغل سخت اقتصادی، همچنان به فعالیت هنری ادامه داد.
در کرمان، دامردان دست از تلاش برنداشت. او مهارت خود در نقاشی، گرافیک و خوشنویسی را حفظ کرد و به‌تدریج به عکاسی نیز روی آورد. ثبت صحنه‌هایی از زندگی مهاجرین حاشیه‌نشین، بخشی از دغدغه‌های اجتماعی او شد. در همین دوران، علاقهٔ تازه‌ای به شعر و ادبیات در او شکل گرفت؛ مسیری که پیش‌تر چندان جدی نگرفته بود اما اکنون در آن بالید و به یکی از شاعران برجستهٔ مهاجر در استان کرمان تبدیل شد.
فراتر از خلق آثار هنری، محمدتقی دامردان پیوند عمیقی با جامعه مهاجر برقرار کرد. او از فعال‌ترین چهره‌ها در محافل ادبی، هنری و اجتماعی مهاجرین در شهرهای کرمان، رفسنجان و دیگر مناطق این استان بود. دامردان در کنار آن‌که با قلم و تصویر به روایت زندگی مهاجرین پرداخت، در عمل نیز با کمک به حاشیه‌نشینان، سهم چشم‌گیری در بهبود وضع زندگی آنان داشت.
امروز، دامردان نه‌تنها خود یکی از چهره‌های فرهنگی و هنری جامعه مهاجر است، بلکه فرزندان او نیز در همین مسیر گام برداشته‌اند و در اعتلای فرهنگ مهاجرین افغانستانی سهم دارند. زندگی او، تبلور تلاش نسلی است که با وجود تبعید و محرومیت، نه از خلق منصرف شد و نه از هویت فرهنگی خویش دست شست.