ژکفر حسینی در یازدهم عقرب/آبان سال ۱۳۴۴ هجری خورشیدی در یکی از دهکدههای کوهستانی ولایت بلخ چشم به جهان گشود. دوران آموزش ابتدایی را در مکتب بکتاش و لیسۀ باختر شهر مزارشریف سپری کرد و تحصیلات خود را تا سطح طب متوسط ادامه داد.
او فعالیت حرفهای خود را در حوزه پزشکی آغاز کرد و چند سال به عنوان آمر عملیاتخانۀ اورتوپیدی در بیمارستان ملکی مزارشریف خدمت نمود. اما از سال ۱۳۶۵ هجری خورشیدی، مسیر زندگیاش تغییر کرد و به دنیای ادبیات و هنر روی آورد؛ از آن زمان تاکنون، به عنوان یکی از چهرههای فعال و تأثیرگذار در عرصه شعر، نویسندگی، طراحی و نشر شناخته میشود.
ژکفر حسینی در طول سالها، مسؤولیتهای متعددی در نهادهای فرهنگی و رسانهای افغانستان بر عهده داشته است؛ از جمله مسؤولیت کانون نویسندهگان جوان ولایت بلخ، صاحبامتیازی هفتهنامۀ «سلام»، مدیریت ماهنامۀ «آسمانه»، سردبیری ماهنامۀ «پیک شفا» و روزنامۀ «بازتاب»، همکاری با ماهنامههای «ترنم»، «پرتو» و مجلۀ طنزی «کلک راستگوی»، تا مدیریت مجلۀ «ماه نو» و مسؤولیت نشرات «انجمن قلم افغانستان» در کابل به مدت هشت سال.
او اکنون گردانندۀ «انتشارات برگ» است؛ نهادی که صدها کتاب ادبی را طراحی، چاپ و منتشر کرده است. همچنین مسؤول اطلاعات و روابط رسانهای «مؤسسۀ همکاری برای صحت، معارف و انکشاف» میباشد.
در کنار فعالیتهای ادبی و رسانهای، ژکفر حسینی یکی از طراحان برجستۀ کتاب در سطح کشور محسوب میشود. نخستین مجموعه شعر او با عنوان «فصل سبز» در سال ۱۳۷۰ توسط انجمن نویسندهگان بلخ منتشر شد. پس از آن، کتاب «خوشه» را با آثار شاعران جوان بلخی به چاپ رساند.
از سال ۱۳۶۳ هجری خورشیدی، به شکل آماتور به عکاسی نیز پرداخته است. در سال ۲۰۰۹ میلادی، آلبوم عکس مناظر تاریخی و طبیعی افغانستان را با عنوان «افغانستان سِن» برای ریاست جمهوری تهیه کرد که با تیراژ ۷۰ هزار نسخه در شهر دبی چاپ و به افغانستان منتقل شد. این اثر مورد تقدیر ریاست جمهوری قرار گرفت و مدال «میربچهخان کوهدامنی» به او اهدا شد.
ژکفر حسینی تاکنون دهها تندیس و لوح تقدیر از نهادهای فرهنگی و دولتی از جمله ریاست اجراییه و وزارت اطلاعات و فرهنگ دریافت کرده است. پس از سقوط جمهوریت، به کشور سوئد مهاجرت کرد و اکنون همراه خانوادهاش در آنجا زندگی میکند.
او سالهاست که در مرز میان کلمه، تصویر و رنگ زندگی میکند؛ آثارش، چه در قالب شعر و نثر و چه در قاب تصویر، بازتابی از لحظههای ناب و احساسات ژرفی است که از دل تجربههای زیستهاش برمیخیزد.