این دفتر شعر حاوی ۱۲۲ قطعه از سروده‌های محمدشریف سعیدی است.
آنچه در این دفتر گردآمده، در بین سال‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۲ خورشیدی سروده شده است. بیشتر این شعرها در قالب غزل است، به جز دو قطعۀ تغزلی در قالب چارپاره. برخی از غزل‌ها ۴ بیت دارند و برخی تا ۲۴ بیت. رویکرد نرم و تغزلی در ساحۀ زبان و تشریح وضعیت انسان‌های جنگ‌زده، به این غزل‌ها جنبۀ هنری عمیق‌تری بخشیده است. به وضوح دیده می‌شود که شاعر در اینجا از شعرهای کاملاً سیاسی دیگر مجموعه‌هایش دوری کرده است. استفاده از واژگان و اصطلاحات رایج در ایران و افغانستان هم بر تنوع و غنای زبان شعرها افزوده است.