روزهای نزدیک؛ خاطرات یاسمین حسنات، بانویی از قندهار
هدف از نگارش خاطرات این‌جانب نیز نشان دادن حضور زنان مسلمان در رویدادهای اخیر است؛ همان طور که از ظهور اسلام تا اکنون بوده. این متن روایت حوادث زندگی زنی است که در سرزمین اسلامی افغانستان چشم به دنیا گشوده و بر اساس عقاید و باورهای خود مانند سایر زنان افغانستانی، در طول ۳۲سال، برای دفاع از حریم اصول و ارزش‌های دینی در کشورش و حقوق هر زنی از این دیار، آماده بوده و نخواسته است لحظه‌ای از زندگی خود را به بیاعتنایی، اتلاف و بیهودگی بگذراند.
بهترین زنان و مردان کشورم افغانستان، گمنام بوده‌اند و جور زمان آنها را از چشم روزگار دور نگه داشته است؛ اما در این مسیر مقاوم و مقتدر و صبور بوده‌اند و امیدوار به الطاف خدای سبحان. زنان کشورم در طول حوادث روزگار و جنگ‌های تحمیلی خانمان‌سوز تا آوارگی‌های داخلی و خارجی تجارب زیادی به دست آورده‌اند. بنابراین آنان تحمل هرگونه پیشامدی را دارند و می‌توانند برای آینده کشور تصمیم بگیرند. اکنون دیگر هر چیزی و هرکسی نمی‌تواند آنان را سرکوب کند.
این نوشته، محتوای خیالی و و همی ندارد که به متن اضافه شده باشد و آن را از واقعیات دور سازد؛ بلکه بر اساس سرگذشت و خاطرات زندگی یک فرد شکل گرفته است. تا جایی که حافظه‌ام یاری می‌کرد اتفاقات را در ذهنم بازسازی کردم و با استفاده از کلمات و سواد اندکم آنها را به روی کاغذ آوردم. جاهایی بر این اتفاقات واقعی خندیدم و جاهای بسیاری گریستم. این نوشته فریادی از شهر شریف قندهار افغانستان است و روزی به دست همنوعان من خواهد افتاد تا صدای ملت مظلوم و مبارز کشورم را بشنوند و گمنامی زنان افغانستانی را فراموش نکنند. (از مقدمه خانم یاسمین حسنات، راوی کتاب)
خانم یاسمین حسنات از بانوان مبارز و فعال افغانستان در سال ۱۳۶۴ توسط دولت کمونیستی این کشور بازداشت و زندانی شده است. جرم او همکاری با مجاهدینی بود که علیه تجاوز شوروی دست به قیام زده بودند. خانم حسنات در دهه ۵۰ زندگی خود یک موسسه فرهنگی، یک موسسه خیریه و چندین مرکز آموزشی فرهنگی در کارنامه خود دارد و سال 1398 به عنوان یکی از برگزیدگان چهارمین جایزه جهانی گوهرشاد تجلیل شد.