صنم عنبرين در شهر کابل چشم به جهان گشود. دوره های آموزشی خویش را در کابل و هرات به پایان رسانید. در جریان جنگ‌های داخلی افغانستان، صنم عنبرین با خانواده اش به ایران و پاکستان و ازبکستان مهاجرت کرد و سرانجام با خانواده اش در آلمان پناهنده شد.
او از چهارده سالگی شروع به سرودن شعر کرد و با محیط شعر و ادبیات پرورش و تکامل یافته است. او از کودکی تا به حال قلم را دوست خود می داند و همچنین شعر های او همیشه دو چهره داشته است: عواطف شخصی و پیوندهای اجتماعی.
تحصیلاتش را در رشته حقوق و علوم سیاسی به پایان رسانیده و نخستین الهام های شاعرانه را از فضای فرهنگ پرور خانواده اش گرفته و با مواظبت و تشویق والدین به سرایش شعر پرداخت و آهسته آهسته با قریحه شاعرانه‌اش به حلقات ادبی و فرهنگی راه یافت و در نخستین سال‌های سرایش بیش‌تر اشعارش را از طریق وبلاگی به نام “آیینۀ دق” نشر می‌کرد که با تشویق و استقبال فراوان همراه بود.
او از هجده سال بدین سو با خانواده اش در شهر فرانکفورت آلمان به سر می‌برد و به فعالیت‌های ادبی و فرهنگی اش ادامه می دهد.
از صنم عنبرین سه دفتر شعر به نام‌های “می‌نوشتم از تو“، “بگذار خودم باشم” و “بهاری وسط پاییز“ به چاپ رسیده اند. بانو عنبرین در قالب‌های غزل، دوبیتی، رباعی، نیمایی، سپید و… طبع آزمایی کرده است و درونمایۀ بیش‌تر اشعارش عاشقانه و اجتماعی است.
او از صداهای رسا در برابر بی عدالتی و نقض حقوق زنان بوده است و همیشه درد بانوان میهن خویش را در شعرها و نوشته هایش فریاد کرده است.
بانو عنبرین يكى از بنيان گذاران خانه‌ی مولانا در شهر فرانکفورت آلمان می باشد و مدتی دبیر فرهنگی خانه‌ی مولانا در شهر فرانکفورت بود؛ چند سال با موسسۀ آموزشی برای زنان در شهرفرانکفورت کار کرده است و تاکنون در عرصۀ دفاع از حقوق زنان فعالیت دارد.
صنم عنبرین به زبان های آلمانی، انگلیسی، روسی و اردو آشنایی دارد. سروده هایش در صفحات گوناگون اینترنتی انتشار یافته اند و شماری از شعرهایش به زبان های دیگر نیز ترجمه شده اند.