گلنور بهمن شاعری از کوهپایه‌های بدخشان و شاعر مهاجر حوزه پاکستان است. وی مانند بعضی از شاعران و نویسندگان دیگر، چند سالی در شهر پشاور پاکستان زندگی کرد و بعد از تغییر وضع سیاسی کشور در ۱۳۸۰ به وطن برگشت و به کارهای ادبی و فرهنگی اشتغال ورزید.
بهمن با نشر مجلۀ “افرند” در معرفی ادبیات معاصر دری، از شعر و داستان و نقد تلاش فراوان نمود. از بهمن تا اکنون دو مجموعۀ شعری به نام‌های “زمزمه‌های عاشقانۀ باران” و “سرود سبز رهایی” به چاپ رسیده است. واصف باختری در تقریظی بر مجموعۀ شعری دوم بهمن بیان می‌دارد که هم سرایندۀ شعرها هم قالب‌های کهن شعر را تسخیر کرده هم در بیان اندیشه و شهود شاعرانه خویش از قالب نیمایی سود جسته و هم در متن هوای تازۀ شاملو قرار میگیرد.
مضامین اشعار بهمن را بیشتر مسایل اجتماعی و سیاسی تشکیل داده که حاوی پیام خاص است و حالات از زندگی انسان‌ها را بیان می‌کند. بهمن در اشعارش بیشتر به تصویر رویدادها غم‌انگیز دور و زمانش می‌پردازد و هر کلمه در هر بافتی که می‌آورد نمایانگر وضعی خاص می‌باشد. از ویژگی دیگر شعر وی بیان رویداد در شکل روایت است که در بیشتر اشعارش مشهود است؛ شاعر در این تصویرسازی‌ها با درک غم و اندوه چهره‌ها جزئیات کنش‌ها و واکنش‌های آنان را بازگو می‌کند.