وی در سال 1329 در کابل در گذر بارانه به دنیا آمد. در 1334 دوره ابتداییه را در مکتب میرویس هوتکی و در سال 1349 از لیسه غازی کابل فارغ شد و در همان سال شامل انیستیوت پولیتخنیک کابل شد و از رشته نفت و گاز در 1353 به درجه دیپلوم انجنیر فارغ تحصیل شد.
علاقه به سینما از دوران کودکی در او ریشه داشت تا رمز و راز تصویر متحرک را هنوز محصل فاکولته بود که یک سال تمام نزد استاد بزرگوار “سونه رام تلوار” که چشم از جهان پوشیده به آموزش کمره فیلمبرداری پرداخت. با قریحه یی که در مورد کارگردانی و فیلمنامه داشت با پشت کار آگاهانه قدم گذاشت و استفاده از کورس‌های کوتاه مدت در مسکو و تاشکند پرداخت. در سال 1354 موسسه سینمایی آریانا فیلم را تاسیس کرد و از اعلانات اشتهاری از صنایع وطن آغازگر شد و چند فیلم بلند سینمایی را تولید نمود.
در فیلم «مجسمه ها می خندند» نویسنده و فیلمبردار بود – «سیاه موی و جلالی» فیلمبردار بود – «غلام عشق» را فیلمبرداری کرد – «مزرعه سبز» را هم نوشت هم فیلمبرداری کرد و هم کارگردانی – «گناه» را هم نوشت هم فیلمبرداری کرد و هم کارگردانی.
در جریان ساخت و ساز بود که شرایط سیاسی در کشور تغییر کرد؛ به خواهش کمیته دولتی رادیو تلویزیون فیلم مستند «دثور انقلاب» را فیلمبرداری کرد، بعد بنا بر اوضاع سیاسی کشور با تیم آریانا فیلم شامل رادیو تلویزیون ملی افغانستان شد و در شعبه هنر و ادبیات آنجا دو سال کار کرد. فیلمهای کوتاه تلویزیونی را بنیاد فیلمسازی در تلویزیون گذاشت؛ زورق شکسته، زن، دلقک، آرزو… .
در سال 1359 به سمت سر کارگردان در ریاست افغان فیلم ایفای وظیفه نمود و در سال 1361 به صفت رئیس افغان فیلم آغاز به کار نمود؛ به علاوه طبق لایحه وظایف ریاست به کارگردانی نیز پرداخت و چندین فیلم بلند داستانی را از طریق افغان فیلم ساخت و نیز عضو اتحادیه هنرمندان افغانستان شد و ده ها مدال افتخار و نشان از طریق ریاست جمهوری افغانستان برایش تفویض گردید و کارمند شایسته فرهنگ انتخاب شد و ده ها سفر سینمایی به کشور های مختلف جهان انجام داد.
با توریالی شفق به عنوان فیلمبردار در فیلمهای «مجسمه ها می خندند»، «غلام عشق» و «جنایت کاران» و با عباس شبان فیلم «سیاه موی و جلالی» را هم نوشت و هم فیلمبرداری کرد. در گلستان فیلم با مهدی دعا گوی فیلم «خانه 555» را فیلمبرداری کرد.
بهترین زمانی که داشت سینما را می شناخت دهه هشتاد میلادی بود که تمام زمینه های فیلمسازی برایش از جانب دولت وقت مهیا گردیده بود و با تعهد به وطن و مردم به آفرینش آثار پرداخت. آنگاه در جهت سینمای پر مخاطب کار میکرد ولی با اصول سینمایی و منطق درامه و شناخت از سینما که کار هفتاد فیصد فیلمسازان جهان است.
فیلمهای که در دهه هشتاد میلادی از او در آرشیف است: فیلم کوتاه داستانی «مزرعه سبز»، فیلم بلند داستانی «گناه»، فیلم «اختر مسخره» اثر بزرگ استاد زریاب، فیلم بلند داستانی «فرار»، فیلم بلند داستانی «صبور سر باز»، فیلم «پرنده های مهاجر»، فیلم «حماسه عشق»، فیلم «گماشته»، فیلم مستند «خیریت»، فیلم مستند «زن».
در سال 1992 با تحول جدید در افغانستان به صفت اتشه فرهنگی در کشور تاجکستان موظف شد و بعد به صفت دیپلومات تا سال 2002 در مسکو باقی ماند. در سال 2002 واپس به وطن برگشت و به عنوان رئیس افغان فیلم از جانب وزارت اطلاعات و فرهنگ گماشته شد. به علاوه کارهای وظیفوی افغان فیلم به بسیاری از کشورهای جهان سفر های سینمایی داشت و اشتراک در جشنواره های جهانی.
وی پس از آغاز دوره طالبان به خارج از كشور رفت و فلم های «شير آقا و شيرين گل» و «عشق پيری» را ساخت.
فیلم کمسیون حقوق بشری زیر نام «سنگسار و فاطمه» را ساخت.
برای ان اچ کی جاپان فیلم کوتاه «فردا» را ساخت. برای سواد آموزی فیلم «روشنی» را ساخت و یک فیلم مشترک با جاپان زیر نام «ریشه» را تهیه نمود و ده‌ها اسپات تلویزیونی … .
در سال 2007 که از طرف یونسکو سال مولانا اعلان شد فیلم بلندی را زیر نام «پیر چراغدار» دست تهیه گرفت که سفر مولانا از بلخ تا قونیه بود که متاسفانه وزارت اطلاعات و فرهنگ حاضر به اتمام این پروژه نشد و کار با دیکور های تهیه شده ناتمام ماند. فیلم بلند داستانی سلطان محمود غزنوی را روی دست گرفت که بعد از یک سال کار با آکادمی علوم افغانستان فیلمنامه به پایه تکمیل رسید ولی با تاسف که باز هم وزارت اطلاعات و فرهنگ پول آن را حیف و میل کرد و این فیلم در نطفه خفه شد و هیچ کس مسئولیت این خطای بزرگ را به عهده نگرفت و نه پرسیده شد.
موقف های کاری عبداللطیف احمدی :
- ریس موسسه سینمایی آریانا فیلم
- عضو اداره هنر و ادبیات رادیو تلویزیون
- عضو اتحادیه هنرمندان افغانستان
- سر کارگردان در ریاست افغان فیلم
- اتشه فرهنگی در سفارت افغانستان در دوشنبه کشور تاجکستان
- کارمند تخنیکی در سفارت افغانستان در مسکو
- دیپلومات در سفارت افغانستان در مسکو
- رئیس افغان فیلم برای بار دوم
- استاد در پوهنتون کابل بخش دیپارتمنت سینما
- عضو کمیسیون نظارت بر رسانه های تصویری
- عضو کمیسیون کاپی رایت
- داور در بیشتر از پنجاه جشنواره ملی در کشور
موقف های بین المللی عبداللطیف احمدی :
عضویت این سازمان های سینمایی جهان را کسب نموده:
- در سال 2007 در اتحادیه فیلمسازان کشور های مسلمان نشین به عنوان معاون و ریس بخش خزانه داری
- در ایالات متحده امریکا عضو بورد رهبری تدریس از طریق ستلایت برای افغانستان سانفرانسیسکو
- MASTER TEACHING SATALITE FOR AFGHANISTAN در سال 2005
- عضو بورد SOUTH ASIA FOUNDATION در سال 2002
- عضو اتحادیه سینماگران افغانستان در سال 2008
- عضو داوران در تهران بخش فیلمهای آسیایی در سال 2009
- عضو داوران در اسپانیا شهر مادرید برای فیلمهای اکسپرمنتال در سال 2010
- عضو داوران در جزیره کیش ایران
- عضویت در جشنواره های ملی و بین المللی در کابل
جوایز عبداللطیف احمدی :
- SPOT LIGHT AWARD برنده جایزه در سال 2008 در سانفرانسسکوی ایالات متحده
- جوایز جشنواره یی از کابل – تهران – دوشنبه – مسکو – تاشکند – هند – ایالات متحده
- برنده جایزه حقوق بشر در سال 2015 در کابل
و صدها لوح تقدیر بزرگداشت از وی از طریق نهادهای (دانشگاه کابل – ریاست افغان فیلم – نما رسانه – گویته انیستیوت)
وی فعلا در تلویزیون جهانی آریانا به عنوان مشاور عمومی و مجری برنامه «مروری بر تاریخ سینمای افغانستان» مصروف ساخت و ساز این برنامه است هم چنین ده‌ها سناریوی تهیه شده و چندین سریال بالاتر از پنجاه قسمت را آماده تولید دارد.