منوچهر فرادیس متولد ۱۶ مرداد ۱۳۶۶ در منطقه کارته چهار کابل و اصالتاً از مردم منطقه‌ی اندراب و پنجشیرست. در ولایت‌های بلخ، کابل و پیشاور پاکستان درس خوانده است و دیپلم کامپیوتر دارد. در مقطع کارشناسی از دانشگاه ابن سینا و در کارشناسی ارشد از دانشگاه آزاد اسلامی واحد کابل فارغ التحصیل شده است و از سال ۱۳۸۴ تاکنون در عرصه ادبیات فعال است.
از او چهار عنوان کتاب، سه رمان و یک سفرنامه، منتشر شده که هرکدام به چاپ‌های سوم و چهارم رسیده‌اند.
نخستین رمان‌اش “سال‌های تنهایی” نام داشت. رمان دیگر او با نام “خداحافظ عاشقی” توسط نشر زریاب منتشر شد و به چاپ سوم رسیده است. روسپی‌های نازنین دیگر رمان منوچهر فرادیس روایت تلخی از واقعیت های درونی جامعه است.
در کنار نوشتن رمان‌های فوق از او مقاله‌هایی در معرفی و نقد آثار نویسندگان افغانستانی در رسانه‌های چاپی و الکترونیکی داخلی و خارجی به چاپ رسیده است.
منوچهر فرادیس سفرنامه‌ای با نام “از آسه‌مایی تا دماوند” منتشر شده که شرح سفرش به ایران در پاییز ۱۳۹۲ است. رمان ” آقای نویسنده و قاتل مهربان” پنجمین کتاب اوست که نوشتن آن رو به پایان است.
در کنار این فعالیت‌ها ده سال است که مدیریت نشر زریاب را به عهده دارد. نشر زریاب یکی از ناشران برتر افغانستان است و تا کنون ۷۷ عنوان کتاب توسطِ این نشر منتشر شده است. آوازه‌ی این نشر به بیرون از افغانستان نیز رسیده است.
«نشر زریاب» حاصل بیش از ۱۵ سال کار ادبی و فرهنگی اوست. فرادیس توانست در طول ۱۱ سال فعالیت انتشاراتی، بیش از ۷۰ عنوان کتاب و صدهزار نسخه تیراژ داشته باشد و این نشر را بدل به یکی از معتبرترین ناشرانِ فارسی‌زبان جهان سازد. همچنان که منوچهر فرادیس در سالِ ۱۳۹۷ در نمایشگاه کتاب فارسی زبانانِ بدون سانسور به عنوان ناشر نمونه و برتر از افغانستان به پاریس دعوت شد.
رمان‌هایی چون «لولیتای» ولادیمیر ناباکوف و «صدسال تنهایی» گابریل گارسیا مارکز و بسیاری از آثار نویسندگان معاصر ایران و افغان خارج از بندهای سانسور و تحریف، یکی از نتایج فعالیت‌های مستقیم او بوده است.
فرادیس در طول ۱۵ سال فعالیت ادبی همواره با «حذف»، «سانسور»، استبداد فکری، و انسداد فضای اجتماعی جنگیده‌ست. چنین است که بسیاری از نویسندگان فارسی‌زبان به «نشر زریاب» کابل اعتماد کردند و آثار خود را در اختیار او گذاشتند.
پس از سلطه‌ی غم‌بار و دوباره‌ی امارت اسلامی طالبان بر سرزمین مولانا و ناصر خسرو، فرادیس همراه خانواده‌اش به‌ناچار افغانستان را ترک می‌کند و به ایران می‌کوچد. حال، مدت ویزای او در ایران محدود است و زمان‌اش اندک؛ او ناچار است از هر طریق ممکن دست به تمدید ویزای‌اش بزند اما در نهایت شانسی برای ماندن در ایران ندارد. پس از بر سر کار آمدن امارت اسلامی طالبان، بسیاری از کتب «نشر زریاب» و از جمله نوشته‌های منوچهر فرادیس، طعمه‌ی آتش شدند.
اقدامی که آگاهان را به یاد کتاب‌سوزی‌های نازی‌ها می‌اندازد. فرادیس دیگر نمی‌تواند به افغانستان زیر سلطه‌ی امارت اسلامی بازگردد و اکنون بی‌سرزمین مانده‌ست. تنها آرزوی او سکنی گزیدن در کشوری امن و ادامه فعالیت های فرهنگی سابق اش است. اکنون نزدیک به دو سال است که «انتشارات زریاب» کابل به محاق تعطیلی افتاده و منوچهر فرادیس در جست‌وجوی مکانی امن برای اقامت است. هر آن بیم‌اش می‌رود که با اتمام دوره‌ی اقامتیِ ویزا، به کشور افغانستان بازگردانده شود و، در این صورت، با عقوبت و جزایی سخت از سوی قشریون مطلق‌زده‌ی طالبان روبه‌روست.