محمد ارزگانی یکی از هنرمندان برجسته و خطاطان افغانستانی است که به‌ویژه در ایران شناخته شده است. او در کنار کارگری روزانه، شب‌ها به هنر خوشنویسی پرداخته و توانسته است با آثار خود به شهرت و موفقیت‌های بسیاری دست یابد. زندگی و مسیر حرفه‌ای او، الهام‌بخش بسیاری از افرادی است که به هنر و تلاش بی‌وقفه برای رسیدن به اهداف خود اعتقاد دارند.
محمد ارزگانی در ابتدا برای تأمین نیازهای روزمره‌اش مجبور به انجام کارهای سخت و فیزیکی مانند بنایی، رنگ‌کاری و کاشی‌کاری شد، اما به‌طور همزمان در شب‌ها به هنر خوشنویسی پرداخت. او در زمینه خوشنویسی فارسی و عربی تبحر دارد و توانسته است آثار بسیاری در این زمینه خلق کند. این آثار نه تنها از اصول کلاسیک خوشنویسی پیروی می‌کنند، بلکه او توانسته است عناصر نوآورانه‌ای را به آن اضافه کند. ترکیب بی‌نظیر خط و رنگ در آثار ارزگانی، آن‌ها را از دیگر آثار خوشنویسی متمایز کرده است و باعث شده هنرمندان زیادی از آن‌ها الهام بگیرند.
یکی از مشکلات اصلی که ارزگانی در مسیر حرفه‌ای خود با آن مواجه شده، زمان‌بر بودن و دیر بازدهی هنر خوشنویسی است. او معتقد است که هنر خوشنویسی نیازمند زمان طولانی برای رسیدن به موفقیت است و بسیاری از کسانی که وارد این حرفه می‌شوند، به دلیل سختی‌ها و نرسیدن به موفقیت‌های فوری، از این مسیر کنار می‌روند. این مشکل برای مهاجران افغانستانی شدت بیشتری دارد، زیرا آن‌ها در تأمین نیازهای روزمره خود دچار مشکلات زیادی هستند و فرصت و تمرکز کافی برای پردازش به هنر ندارند.
با وجود مشکلات و چالش‌های زندگی، محمد ارزگانی توانسته است آثار متعددی را در حوزه خوشنویسی خلق کند که در نمایشگاه‌های مختلف در ایران و خارج از کشور به نمایش درآمده‌اند. این آثار معمولاً ترکیبی از خطاطی و هنر تذهیب هستند که زیبایی‌شناسی خاص خود را دارند و به‌ویژه مورد توجه هنرمندان و علاقه‌مندان به این رشته قرار گرفته‌اند.
او در این سال‌ها جوایز متعددی را به‌عنوان یک خطاط حرفه‌ای دریافت کرده است. علاوه بر این، او به‌عنوان یک استاد خوشنویسی شناخته می‌شود و از طرف انجمن خوشنویسان ایران مدرک فوق ممتاز دریافت کرده است، اما با وجود این افتخارات، شرایط سخت اقتصادی و اجتماعی همچنان بر زندگی حرفه‌ای او سایه انداخته است.
محمد ارزگانی در سال 1373 به دلیل شرایط دشوار مهاجران افغانستانی در ایران، مجبور به ترک ایران شد. در آن زمان طرح اجباری به نام “افغانی بگیر” در ایران اجرا می‌شد که به موجب آن مهاجران افغانستانی توسط نیروهای نظامی به‌ویژه فردی به نام “کریم غول” دستگیر و از مرز خارج می‌شدند. این فرد با همکاری چندین سرباز دیگر در کوچه‌ها و خیابان‌ها کمین می‌کرد و مهاجران افغانستانی را که برای تأمین معاش خود به کارگری می‌پرداختند، به‌طور غیرانسانی دستگیر و اخراج می‌کردند.
محمد ارزگانی نیز در این زمان گرفتار این طرح اجباری شد و ناچار به ترک ایران شد. این تجربه سخت و تراژیک، بر روحیه او تأثیر زیادی گذاشت و او مجبور شد دوباره برای شروعی جدید به افغانستان بازگردد. با وجود تمام مشکلات و رنج‌های زندگی، ارزگانی همچنان به هنر خود ادامه داد و تلاش کرد تا در شرایط سخت، صدای خود را از طریق هنر خوشنویسی به گوش جهان برساند.
محمد ارزگانی معتقد است که برای یک هنرمند، هنر باید در اولویت باشد و نباید به مشکلات مالی و اقتصادی اجازه داده شود تا بر خلاقیت و تولید هنری تأثیر بگذارد. او همیشه به این نکته اشاره می‌کند که هنرمندان باید فرصت داشته باشند تا به‌طور متمرکز و بدون نگرانی از تأمین نیازهای زندگی، به هنر خود بپردازند. در حال حاضر، او همچنان در تلاش است تا شرایط بهتری برای هنرمندان افغانستانی در ایران فراهم شود و بر لزوم حمایت از این هنرمندان تأکید می‌کند.
زندگی محمد ارزگانی پر از درگیری‌ها، دردها، رنج‌ها و قصه‌های مختلف است که به‌طور مستقیم بر روی آثار هنری او تأثیر گذاشته‌اند. با وجود تمام سختی‌ها و چالش‌هایی که در مسیر زندگی و حرفه‌اش با آن‌ها روبه‌رو شده است، او همچنان با تمام وجود به هنر خوشنویسی وفادار مانده و بر اهمیت حفظ زبان فارسی و حمایت از هنرمندان افغانستانی تأکید می‌کند.
آثار او نمادی از پشتکار، اراده و عشق به هنر هستند و به ما یادآوری می‌کنند که در هر شرایطی می‌توان با تلاش و ایمان به هدف، به موفقیت رسید.