محمدمحسن سعیدی، شاعر برجسته افغانستانی، در سال 1352 در ناهور غزنی متولد شد. او پس از گذراندن دوره ابتدایی، در سال ۱۳۶۰ همراه خانواده‌اش به ایران مهاجرت کرد و از آن زمان تا کنون در حوزه علمیه مشغول به تحصیل بوده است. سعیدی علاوه بر فعالیت‌های علمی، در زمینه شعر و ادبیات نیز بسیار فعال بوده و توانسته است آثار ارزشمندی را به جامعه ادبی معرفی کند.
او تحصیلات حوزوی را تا سطح چهار ادامه داده و همچنین در رشته مدیریت در مؤسسه امام خمینی به تحصیل پرداخته است. سعیدی به عنوان مدیر انجمن کلمه در قم نیز فعالیت داشته و در نشست‌های ادبی مختلف حضوری پررنگ داشته است.
از جمله آثار شناخته‌شده او می‌توان به مجموعه‌های «سی‌پاره منم»، «قهرسال خداوند» و «غم عزیز» اشاره کرد که با استقبال منتقدان و علاقه‌مندان به ادبیات مواجه شده‌اند. شعرهای او اغلب بازتاب‌دهنده دردها و دغدغه‌های انسانی بوده و به دلیل زبانی فخیم، واژگان غنی و استفاده از نمادها و استعاره‌های فرهنگی، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات فارسی معاصر یافته‌اند.
محمدمحسن سعیدی با اندیشه‌ای ژرف و قلمی توانمند، به عنوان یکی از شاعران اهل مطالعه و اندیشه‌ورز شناخته می‌شود و آثارش الهام‌بخش بسیاری از علاقه‌مندان به شعر و ادب فارسی است. او هم‌اکنون در شهر قم سکونت دارد و به فعالیت‌های ادبی و فرهنگی خود ادامه می‌دهد.
آثار محمدمحسن سعیدی
- مجموعه شعر «غم عزيز»، 1382، عرفان
- مجموعه شعر «سی پاره منم»، 1396، تاک
- مجموعه شعر «در قهر سال خداوند»، 1402، موسسه فرهنگی هنری شاعران پارسی زبان