مرحوم دکتر سید علی موسوی مشکات، فعال ادبی مهاجر، داستان نویس و شاعر افغانستانی مقیم ایران بود. او متولد ۱۳۶۱ در شهر قم و در سال ۱۴۰۱ نیز در همین شهر، رخت از جهان بست.
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شهر قم گذراند و همزمان به شاعری روی آورد. وی در رشته زبان و ادبیات فارسی در مقطع کارشناسی از دانشگاه بین الملل قزوین فارغ التحصیل شد و سپس مقطع کارشناسی ارشد را از دانشگاه اصفهان و مقطع دکتری را از دانشگاه تهران اخذ نمود.
از کودکی، کتابخانه پربار پدر، او را به کتاب خواندن برانگیخت و نخستین شعله آشنایی اش با ادبیات را برادرش در او برافروخت و اولین صله نوشتن را از او دریافت کرد. آغاز تحصیل در رشته ادبیات برای او آغاز آشنایی با ادبیات معاصر گردید و ماحصلش جوایز متعدد ادبی در زمینه شعر و داستان نویسی بود.
در سال ۱۳۸۴ در دومین جشنواره کاریکلماتور موفق به کسب مقام نخست شد و در جشنواره داستان نویسی اوسانه سی سانه، ماورا و… جوایز متعدد ادبی کسب نمود. او همچنین از نامزدهای بخش ویژه چهاردهمین جایزه کتاب سال شعر به انتخاب «خبرنگاران» بود.
در مراسم معرفی برندگان ششمین دور جشنواره داستان نویسی اوسانه سی سانه که به تاریخ ۲۶ جدی ۲۰۱۴ برگزار شد، داستان «چشم هایی که معلوم نبود چه رنگی است» از علی مشکات به خاطر توصیف صمیمانه و درون مایه تاثیرگذار، از سوی هیات داوران این دور به عنوان برنده نخست اعلام گردید. لوح ستایش علی مشکات را زلمی باباکوهی به نماینده علی مشکات اهدا کرد.
با اتمام دوره کارشناسی به کابل رفت و در آنجا با کار در تلویزیون طلوع به عنوان سر ویراستار، هیئت تحریریه هفته نامه ی بهار، تدریس و نمایشنامه نویسی در رادیو دویچه وله در فضای نویسندگی، تحقیق و نمایشنامه‌نویسی قلم فرسایی کرد.
سپس بار دیگر برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری به ایران بازگشت و در همان سال با خانم سامره عباسی نویسنده و مترجم ادبی ازدواج کرد و ده سال یار و همراه وی در مسیر کار و زندگی ادبی بود.
نتیجه آثار پربار تحقیقی وی، در زمینه ادبیات معاصر افغانستان، دو پایان نامه و رساله ممتاز در حیطه ادبیات معاصر این کشور است. همچنین ساعت ها مصاحبه (صدها صفحه‌ی نوشتاری پیاده شده) باشخصیت‌های برجسته علمی و فرهنگی افغانستان همچون واصف باختری، رهنورد زریاب و… انجام داد که هنوز به چاپ نرسیده است.
اولین مجموعه اشعار وی با عنوان «ریشه های دور، تیشه های کور» است که با تشویق دکتر سید عسکر موسوی، دایی محترم ایشان در کابل و در سال ۱۳۸۹ منتشر شد. وی در طول عمر کوتاه خود ضمن تحصیل، به طور مداوم در زمینه ادبی به کارهای پژوهشی و تحقیقی متعدد پرداخته و عهده دار کارشناسی کتاب های ادبی، ویراستاری مقالات، نشریات علمی پژوهشی، کتابها و تحقیقات ادبی (تصحیح متون) بود.
سرانجام در تاریخ هفتم دی ماه ۱۴۰۱ بر اثر سکته قلبی چشم از جهان فانی فروبست. عاقبت، جان بزرگوار و بی قرارش که پر تکاپو و امیدوار در راستای انسانیت و صلح و آرامش آدمیان، لحظه ای از تلاش باز نمی ایستاد، به آرامش ابدی دست یافت و جامعه ادبی افغانستان و دوستداران شعر و قلمش را برای همیشه سوگوار خود ساخت.