سید ابوطالب مظفری

سید ابوطالب مظفری، شاعر و نویسنده و منتقد ادبی، متولد سال ۱۳۴۴ ه.ش در روستای باغچار ولسوالی خاص‌ ارزگان است. اصالت وی به قوم هزاره برمی‌گردد.

او پس از پایان دوره ابتدایی آغاز به آموختن تحصیلات حوزوی کرد. در این هنگام بود که شوروی به افغانستان هجوم آورد و او به اجبار به پاکستان مهاجرت کرد و سپس به ایران رفت. وی در شهر مشهد اقامت گزید و در حوزه علمیه خراسان پذیرفته شد. زمانی که در پی فراگیری علوم دینی بود استعداد درونی خود، مبنی بر شاعری را کشف کرد و اولین شعر خود را سرود.

به گفتهٔ خودش «دورانی که شعر را آغاز کرد، دوره انقلاب و جنگ بود؛ دورانی که احساس و عاطفه در آن بیشتر حکومت می‌کرد». از سوی دیگر، از محیط آمادهٔ ایران بهره‌ور شد. مظفری در این باره می‌گوید:

ما در ایران محیط‌هایی داشتیم، از جمله حوزه هنری در مشهد محلی بود که شعرمان را می‌خواندیم و نقد می‌شد یا انجمن شاعران مهاجر. در مشهد محیطی بود که من گهگاهی در آنجا می‌رفتم و به‌ نوعی با شعر و شاعران آشنا شدم. می‌شود آن‌ها را مؤثر دانست؛ ولی قبل از این‌که من وارد آن‌جاها شوم، راه‌های طولانی را خودم در وادی شعر رفته بوده بودم و این برمی‌گردد به مطالعات شخصی و آموزش‌هایی که خودم طی کرده بودم. فرد خاصی را نمی‌توانم نام ببرم که از این جهت بر من حقی داشته باشد.

مظفری با شماری از شاعران در حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی مشهد گرد هم می‌آمد و شعر می‌خواندند.

او از پیشگامان «ادبیات مقاومت» (در برابر تهاجم نظامی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی) است؛ این جریان ادبی از سوی شاعران و نویسندگان افغانستانی در ایران به راه انداخته شد.

مایه‌ی اصلی سرایش‌های مظفری زندگی، سرنوشت تلخ مردمان میهن‌اش، آواره‌گی، باورهای دینی و نقد آن‌ها، تغزل، پای‌داری و در کل درون‌مایه‌ی آن‌ها درداندوه است.

مظفری از بنیان‌گذاران فصل‌نامه‌ی ادبی، هنری و فرهنگی «دُرّ دری» و «خط سوم» است که به صاحب‌امتیازی مرکز فرهنگی نویسندگان افغانستان در ایران و صاحب‌امتیازی مؤسسه‌ی فرهنگی «در دری» نشر می‌شد، که با برخی از چهره‌های ادبی و فرهنگی افغانستان همچون محمدکاظم کاظمی، جواد خاوری، علی پیام، حمزه واعظی، سید نادر احمدی و محمدشریف سعیدی به راه انداختند. هر دو فصلنامه تا شماره سیزدهم به نشر رسیدند و سپس به دلیل نبود پشتوانه مالی از چاپ بازماندند.

هم چنین وی نیز سرپرست شورای علمی دانش‌نامه‌ی هزاره است که در سال ۱۴۰۲ به‌نشر رسیده‌ است.

حلقه‌ی پردیس کابل در سال ۱۳۹۲ و سازمان هنری رسانه‌ای اوج در سال ۱۳۹۷ در برنامه‌هایی با حضور شخصیت‌های ادبی و فرهنگی ایران و افغانستان، کارنامه‌ای ادبی و رسانه‌ای سید ابوطالب مظفری را گرامی داشتند.

گفتنی است که «م. جلالی» نام مستعار سید ابوطالب مظفری است.

سبک ادبی اشعار سید ابوطالب مظفری

دغدغه‌های اصلی مظفری در شعرهایش را موارد زیر تشکیل می‌دهد:

  • باورهای مذهبی، همراه با نقد
  • اوضاع سیاسی و اجتماعی
  • آوارگی‌ها
  • تغزل‌ها
  • مسائل شخصی و خانوادگی

 

آثار سید ابوطالب مظفری

فیلمنامه‌های سید ابوطالب مظفری

 

مقالات سید ابوطالب مظفری

  • «سِحر، یا معجزه؟»، نشریه شعر، ش۵۵، فروردین ۱۳۸۶ش
  • «از دامغان تا غزنین (جریان مثنوی‌سرایی در شعر مقاومت افغانستان)»، نشریه سوره‌اندیشه، ش۲۴، فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۵ش
  • «صورت از بی‌صورتی: نگرشی بر ساختار روائی مثنوی مولوی»، نشریه شعر، ش۳۳، پاییز ۱۳۸۲ش
  • «شعر نهضت و شعر نظام (نگرشی به شعر انقلاب اسلامی ایران)»، نشریه شعر، ش ۳۴، زمستان ۱۳۸۲ش
  • «خدا را محتسب ما را به فریاد دف و نی بخش»، نشریه سراج، قم، مرکز فرهنگی نویسندگان افغانستان، ش ۱۶و۱۷، بهار و تابستان ۱۳۷۸ش
  • «گویش هزارگی، شاخه‌ای از زبان پارسی»، نشریه شعر، ش۲۱، پاییز ۱۳۷۶ش
  • «بومی سرایان معاصر»، نشریه شعر، ش۲۱، پاییز ۱۳۷۶ش
  • «مخته، دمیدن در اجاق‌های خاموش»، نشریه شعر، ش۱۴، آبان ۱۳۷۳ش

مصاحبه‌های سید ابوطالب مظفری

  • «اسطوره‌سازی نیاز قبیله‌ام بود»، مصاحبه‌کننده:حسین حیدربیگی، فصلنامه ادبیات معاصر، سال دوم، ش ۸۹، خزان و زمستان ۱۳۹۶ش
  • «حضور شاعران افغانستان در ایران، آینده شعر عاشورایی این سرزمین را تغییر می‌دهد.»، خبرگزاری تسنیم، نشر:۱۳آبان ۱۳۹۳ش
  • «حضور شهید مزاری در مقاومت غرب کابل، نقطه عطف شعر و ادب پایداری»، خبرگزاری شفقنا، نشر:۹فروردین/حمل ۱۳۹۳ش
  • «بیشتر با سبک خراسانی و عراقی پیوند دارم»، سایت سازمان تبلیغات اسلامی، نشر:۵بهمن ۱۳۹۲ش
  • «کار فرهنگی، هیاهو نمی‌خواهد»، مصاحبه‌کننده: محمدسرور رجایی و نعمت‌الله سعیدی، مجله شعر، ش۷۰، پاییز ۱۳۹۲ش
  • «مظفری: ادبیات اعتراض پایانی ندارد»، مصاحبه‌گر:ایوب آروین، سایت بی‌بی‌سی فارسی، نشر:۲۸اردیبهشت ۱۳۹۰ش
  • «شاعری جستجوی حقیقت است»، مجله شعر، ش۱۴، آبان ۱۳۷۳ش
لینک کوتاه: https://kabulestan.com//?p=769

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *