محمدکاظم کاظمی، شاعر و پژوهشگر برجسته افغانستانی، در یادداشتی تازه نسبت به شکل‌گیری دوقطبی خطرناک پیرامون نام‌های «فارسی» و «دری» هشدار داد. او تأکید کرد که این مباحث هرچند می‌تواند به غنای گفت‌وگوهای زبانی کمک کند، اما نباید به جدال میان هم‌زبانان تبدیل شود.
کاظمی با اشاره به سابقهٔ تاریخی هر دو نام گفت: «فارسی و دری هر دو در طول تاریخ برای این زبان به‌کار رفته‌اند و بزرگان ادب فارسی از هر دو استفاده کرده‌اند. ما افتخار می‌کنیم که ناصرخسرو، شاعر برخاسته از جغرافیای افغانستان، گاهی یکی از این نام‌ها را به کار برده و گاهی دیگری را.»
وی افزود: «ما همه هم‌زبان هستیم و در یک جبهه قرار داریم. هدف باید ایستادگی در برابر فارسی‌ستیزانی باشد که می‌خواهند درباره سرنوشت زبان ما تصمیم بگیرند و ما را از اختیار نام‌گذاری آن محروم کنند.»
کاظمی با انتقاد از سیاست‌های رسمی در افغانستان خاطرنشان کرد: «سال‌هاست که ما را به‌طور اجباری از به‌کاربردن یکی از نام‌های زبان‌مان محروم ساخته‌اند، در حالی که در گذشته این زبان را فارسی می‌نامیدند و امروز هم بسیاری چنین می‌نامند.»
او تصریح کرد: «آنچه باید با آن مقابله کنیم، نه نام فارسی است و نه دری؛ بلکه این اجبار حاکمیتی است که می‌خواهد ما را وادار کند تنها یکی از این نام‌ها را به کار ببریم.»
این پژوهشگر زبان و ادبیات با بیان اینکه شخصاً از احیای نام «فارسی» در افغانستان حمایت می‌کند، گفت: «این به‌معنی قرض گرفتن نام از دیگران نیست، بلکه زنده ساختن نامی است که در کشور خود ما رایج بوده است. البته اگر کسی نام دری را ترجیح دهد نیز قابل احترام است.»
کاظمی یادآور شد که پیش‌تر در کتاب «همزبانی و بی‌زبانی» به‌طور مفصل دربارهٔ این موضوع نوشته و توضیح داده بود که هر دو نام مزیت‌های خود را دارند. او افزود: «به این نتیجه رسیده‌ام که با نام فارسی بهتر می‌توانیم هویت زبانی، فرهنگی و مفاخر ادبی خود را حفظ کنیم، اما انتخاب نام دری هم محترم است.»
وی در پایان هشدار داد: «نباید هدف اصلی این دادخواهی زبانی را گم کنیم و به نزاع‌های درونی و حاشیه‌ای کشانده شویم.»
این بحث زمانی در شبکه‌های اجتماعی شدت گرفت که بی‌بی‌سی فارسی در اقدامی بحث‌برانگیز، بخش‌های «فارسی» و «دری» را از یکدیگر جدا کرد؛ اقدامی که واکنش‌های گسترده‌ای در میان فارسی‌زبانان برانگیخت.