افغانستان، با همه شگفتی‌های تمدنی‌اش، در چهار دهه اخیر اسیر جنگ‌ها و بحران‌های داخلی و خارجی بوده است. اما در دل این ظلمت، صدای شاعری

1. محمدحسنین هیکل روزنامه‌نگار نامدار مصر ـ بله، اهرام مصر پنج هزار سال پیش ساخته شد، شاهکار علم و هنر و معماری است… الان با

ادعای گزافی نیست که تصویر عمومی و تصور رایج از افغانستان، فرهنگ افغانستان و مهاجران افغانستانی در ایران و برای جامعه ایرانی که هماره با

موضوع صحبتم مخاطرات فراروی زبان فارسی در افغانستان معاصر است. صحبتم را با استمداد از مقالهٔ دکتر علی‌محمد حق‌شناس در کتاب «مجموعه مقالات» شروع می‌کنم.

مشتی از خاک بخارا و گِل از نیشابور باهم آرید و به مخروبۀ کابل بزنید از خبر بسته‌شدن «خانۀ کابل» در تهران بسیار متأثر شدم.

چند روز پیش یکی از دوستان از من پرسید که «می‌خواهم کلاه پکول تهیه کنم. در کجا می‌توانم بیابم؟ خانهٔ‌ کابل آن را دارد؟» که

در سال‌های اخیر در کنار یک نسل از شاعران درخشان و با استعداد، یک موج شاعر ناگهانی نیز ظهور کرده که معمولا شعرشان مزین به

چندی‌ست که در فضای مجازی شاهد برخی نفرت پراکنی ها نسبت به جامعه‌ی شریف افغانستانی مهاجر در ایران هستیم. مهاجرینی که نه از دل خوش

«احمد شاملو» از نام‌آوران ادب و فرهنگ حوزه تمدنی ما فارسی‌زبانان است. کسی نیست که مدعی آشنایی با ادبیات زبان فارسی باشد اما شاملو را

محمدکاظم کاظمی از شاعران افغانستانی ساکن ایران، در رابطه با سرود «برای دختر همسایه» که از چند روز گذشته در فضای مجازی دست به دست

سال‌ها باید که تا یک سنگ اصلی ز آفتاب / لعل گردد در بدخشان یا عقیق اندر یمن استاد رهنورد زریاب از شمار نویسندگانی است

سینما و تلوزیون بعد از اینترنت پرمخاطب ترین رسانه جمعی است. صد و بیست سال از عمر سینمای ایران می‌گذرد و تاثیر زیادی در بین