رضا عطایی: «ما برای زبان فارسی جنگیدیم؛ اما امروز نه در ایران جایی داریم، نه در افغانستان.» این جملهٔ تلخ عصارهٔ درد منوچهر فرادیس است،

گفت‌وگو با شاعر، کم از کم زمینه‌ساز دو امکان مهم شده می‌تواند. نخست تولید متن معنادار و سپس، کشف و دریافت شاعر. گاهی شاعر، سکوت

لیلی غزل، شاعری از دیار مولاناست که روزگار او را هم مانند هم‌شهری نامدارش از بلخ به قونیه و استانبول کشانده است. از او تا

در جهانی که شعر و سیاست در هم تنیده‌اند، سمیه رامش نه تنها صدای شاعری است که از دل تبعید برخاسته، بلکه آینه‌ای‌ست از رنج‌ها

(مصاحبه‌ی دکتر نورمحمد نورنیا با دکتر عبداللطیف ناظمی، شاعر و منتقد ادبی افغانستان) نورنیا: سلام و احترام فراوان پیش‌کش به شما، استاد ناظمی گرامی. خوش‌حالم

1. لیلی غزل کیست و چرا دیر جامعه‌ی ادبی ما او را شناخت؟ اگر بخواهم از خود بگویم، لیلی غزل تنها بانوی معمولی است که

گفت‌وگوی خدیجه بهرامیان با ژکفر حسینی ژکفر حسینی در یازدهم عقرب/آبان سال ۱۳۴۴ هجری خورشیدی در یكی از دهكده‌های كوهستانی ولایت بلخ دیده به دیدار

راهان پارسی شاعر افغانستانی ساکن اصفهان است که به تازگی اولین مجموعه‌شعرش با نام «وطن و تَن» توسط انتشارات پراکنده راهی بازار نشر شده است.

اشاره: ۲۸ دلو/ بهمن‌ سال‌روز تولد صادق هدایت، یکی از داستان‌نویسان بزرگ زبان فارسی است؛ خالق رمان بی‌نظیر «بوف کور». صادق هدایت در ۲۸ دلو/

_ شما در کنار سرودن شعر در حوزۀ نثر هم کار کرده‌اید چنانکه من دیدم معمولاً در نشریه‌ها از شما مطالب و مقالات فراوانی نشر

همزمان با زادرروز شاعر بزرگ فارسی حکیم ابوالقاسم فردوسی و روز پاسداشت زبان فارسی، یعقوب یسنا؛ پژوهشگر و شاهنامه‌پژوه افغانستانی می‌گوید که در حقیقت اهمیت

گفت‌وگو با عصمت الطاف، نویسنده‌ی کتاب «دیوارهای زخمی» نرگس می‌خواست پزشک شود و برای زنان محروم از خدمات بهداشتی کمک کند. مختار مدبر یکی از