غزل

بی چتر زیر بارش باران مرا ببوس

در بین بیر و بار خیابان مرا ببوس

این دفعه مست و مخفی و جادوگر آمده است

شیطان شده به داخل جانم درآمده است

دست بردار مبادا که ضرر داشته باشد

نکند از تو تمنای دگر داشته باشد

هم بازی رنگین کمان، همزاد بارانی

یک اتفاق تازه در ذهن خیابانی

سرگیجه های آخر خود را نشانه کرد

شب را فدای یک غزل عاشقانه کرد

ای عشق چه کردی که چُنین سوخته‌ جانم؟

جز نام تو یک لحظه نیاید به زبانم

برداشت کوله پشتی و یک راه، بی هدف

در یک مسیر خلوت و دلخواه، بی هدف

به روی اسکلتم تکه های خون چسبید

همین که زاده شدم طرحی از جنون چسبید

بر پرده های شب تو بزن تار قاصدک

سر کن حدیث لحظه ی دیدار قاصدک

چه فصل ها که به نای گلو ترانه شکست

چه بی‌صدا، چه غریب و چه غمگنانه شکست!

سر تا به پا تغزل شیواست نازنین

آواز خوان ساز غم ماست نازنین

قسم به می که از او جان و هم جهان زنده است

قسم به نی که در او شور عاشقان زنده است