غرقم در این دعا که الهی ببوسمت
می خواستم بدون گناهی ببوسمت
بی‌تاب و بی‌قرار توام، پیش کس نگو
من زخم بی‌شمار توام، پیش کس نگو
تیغی که داشت جوهر پیکار نازنین
کی می‌کند اطاعتِ زنگار، نازنین
جهان دلتنگی و اندوه آدم را نمی فهمد
کسی در اوج شادی معنیِ غم را نمی فهمد
صدا موج طراوت از گلوى رود آورده ست
خدا يك بار ديگر حضرت داود آورده ست
می نوشتم از تو باران باز باریدن گرفت
خیل شب بو در سکوت باغ رقصیدن گرفت
گرچه دور خانه ام صدها نگهبان داشتم
باز با غم رفت و آمدهای پنهان داشتم
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش
ای اشک شوق بر سر مژگان من برقص
لبریز شو به باغ گریبان من برقص
ای کاج سربلند؛ خدا را بُلندتر
برخیز! راست‌قامت و بالا بُلندتر
از چشم تو نياز خريدن اجازه هست؟
فرياد من به ماه رسيدن اجازه هست؟
ساختم دور خودم دیوار چین کوچکی
عشق دامن‌گیر من شد در سنین کوچکی
