تا دیدمت ندیدم خود را و دیگران را
لرزیدم و شنیدم تار و ترنگ جان را
دیدمت صبحدم در آخر صف، کولۀ سرنوشت در دستت
کوله‌باری که بود از آن پدر، و پدر رفت و هِشت، در دستت
انگار روزگار من اصلا عوض نشد
این زندگی بدون تو بر من عوض نشد
رها ز قید زمان، راز دیگری دارد
دو چشم شرقی او ناز دیگری دارد
این پیاده می‌شود، آن وزیر می‌شود
صفحه چیده می‌شود، دار و گیر می‌شود
شب قدر است، شود سال دگر زنده نباشی
سعی کن ای پسر خوب که شرمنده نباشی
چه بی قرار و چه بی بغض و بی کلام، وطن!
من آمده به تماشای تو، سلام وطن!
طبلِ کشتار مزن، فتنه مران ای قاتل
بیش از این خیره مشو، کور مخوان ای قاتل
باران گرفت، تر شد و از کوچه خانه رفت
مانند کفتری که از آنتن به لانه رفت
رندی از رودک زیبای سمرقند مرا
هدیه‌ای داد و ز خود برد به لبخند؛ مرا
تا نگاهم با نگاهت همزبانی میکند
دل درون سینه ام آتش فشانی می کند
وقتی که گریه میکند او روبه‌روی من
می‌آید از چهار طرف سیل، سوی من
