امید چشم بیابان فقط امام رضاست
که استجابت باران فقط امام رضاست
گوشه‌ی سجاده و محراب روشن می شود
اشک تو چون گوهر شب‌تاب روشن می‌شود
امشب مگر چه ولوله در آسمان شده است؟
این گنبد سیاه، جواهرنشان شده است
این روزهای زود گذر همچو آب ها
ما را برند سوی عدم با شتاب ها
